Op 2 oktober 2009 bezocht ik het Magrittemuseum in Brussel.
De schilderijen van Magritte zijn enerzijds figuratief, maar tegelijk vormen ze een nieuw beeld. Is dit ook een vorm van iconoclasme?
Op het schilderij “Het zoeken naar de waarheid” (1963) staat een vis naast het raam dat uitkijkt op zee.
Magritte maakt ongewone combinaties en schudt zo de kijker wakker. Je wordt gedwongen om na te denken, vaste denkkaders los te laten. Het bekijken van de schilderijen geeft een onwennig, soms onrustig gevoel.
Is dit neerhalen van het traditionele beeld ook een vorm van iconoclasme? Het betreft dan zeker geen fysieke vernietiging, maar de verandering binnen een beeld.
Magritte dacht na over het statuut van het beeld en komt ook tot taalfilosofie.
De schilderijen van Magritte zijn enerzijds figuratief, maar tegelijk vormen ze een nieuw beeld. Is dit ook een vorm van iconoclasme?
Op het schilderij “Het zoeken naar de waarheid” (1963) staat een vis naast het raam dat uitkijkt op zee.
Magritte maakt ongewone combinaties en schudt zo de kijker wakker. Je wordt gedwongen om na te denken, vaste denkkaders los te laten. Het bekijken van de schilderijen geeft een onwennig, soms onrustig gevoel.
Is dit neerhalen van het traditionele beeld ook een vorm van iconoclasme? Het betreft dan zeker geen fysieke vernietiging, maar de verandering binnen een beeld.
Magritte dacht na over het statuut van het beeld en komt ook tot taalfilosofie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten