Yves Klein

IKB 79
"Met de leegte de volle macht"
"Het blauw is het zichtbaar wordende onzichtbare."

Yves Kleins monochrome schilderijen laten alle figuratie achterwege. Hij breekt met het beeld en concentreert zich enkel op de kleur, het IKB. Is dit iconoclasme? Klein denkt na over het statuut van het beeld, het gaat niet om een representatie maar om een ervaring.
Klein is te vergelijken met Malevich' suprematisme, zowel wat betreft de werken zelf (kleur) als de filosofie erachter. Malevich filosofie van het oneindige keert terug in Kleins zoektocht naar de diepte, naar een ervaring die het wereldse achter zich laat en eerder spiritueel is.
Je kunt Klein vergelijken met het iconoclasme uit de reformatie: men streefde naar een beeldloze wereld, men wilde terug naar een oorspronkelijke ervaring met een minimum aan middelen, de bijbel. Ook Klein gebruikt nog enkel kleur om een diepe, een mystieke ervaring op te roepen. Het blauw is voor hem de essentie waar het om gaat. Blauw is de kleur van water en lucht, de meest ongrijpbare dingen in de werkelijkheid. Kan je het leven grijpen? Het IKB wekt bij mij een gevoel op dat zeer indringend is en toch niet te omschrijven.
Klein is ook bekend om zijn burleske houding in het leven en de kunstwereld. Dat doet denken aan Duchamp en Magritte. Misschien is dat ook wel de beste houding in het leven. Humor tegenover al het serieux.

Kan Yves Klein dienen als voorbeeld van iconoclasme in de hedendaagse kunst?